SPUITSPEL

WAARSCHUWING: De vorige keer kregen zowel de toeschouwers als de lezers na afloop ernstige bijwerkingen.

De spelleider betreedt het podium van een klassiek amfitheater in de openlucht. Achter een tafel aan de linker zijde zitten 3 mensen. Ze hebben een naambordje voor zich: Truus, Henk en Willy. Zij vertegenwoordigen groepen uit de samenleving. Tegenover hen staat net zo’n tafel met drie lege stoelen. Daarvoor de nummers 1, 2 en 3. Hoge pilaren in de vorm van injectiespuiten vormen het decor. Daartussen zijn tralies te zien waarachter leeuwen watertandend heen en weer lopen. De spelleider staat achter een desk in het midden, voor een hoge toegangspoort. Een massal applaus klinkt van het aanwezige publiek.

‘Welkom bij een nieuw normaal spel dat zijn oorsprong vindt in het verleden. Gegarandeerd spanning. Doel zoals iedereen weet is erachter te komen achter welk van de drie maskers het virtuele personage zich verschuilt. De andere twee geven zich ervoor uit, zijn fake.’ Uit de luidsprekers die rondom zijn opgesteld klinkt het gegrom van de leeuwen. ‘Het is zowel aan het panel als jullie erachter te komen bij wie van de drie dat personage hoort. Geen gemakkelijke opgave zoals jullie weten omdat iedereen bij iedereen zand in de ogen mag strooien. Wilt u allemaal uw smartphone uitzetten? Eten is toegestaan.’

‘Straks vindt de stemming plaats. Na de onthulling gaan de twee valse personen voor de leeuwen, evenals eventueel de juryleden die fout zaten.’ Opnieuw klinkt het angstaanjagend gebrul van leeuwen op de achtergrond. Na een groot applaus klinkt hoorngeschal, gevolgd door een fanfare.

‘Dan introduceer ik allereerst die moedige drie juryleden die op zoek gaan naar de waarheid en hun leven riskeren: Truus, hoed op, vol met fruit, wie vertegenwoordig jij?’
‘De stem van het volk, van de massa, van alle echte mensen van vlees en bloed!’
Luid gejuich vult de arena.
‘Henk, zich bijzonder uitgedost: een snorkel in de mond, namens wie zit jij hier?’
‘Het midden en klein bedrijf dat nauwelijks het hoofd boven water kan houden door de globale superreuzen die ons een voor een helpen te verzuipen.’
Het massale applaus houdt geruime tijd aan.
‘Tenslotte Willy, oogkleppen op, hopelijk zit jij hier niet namens de wetenschap?’
‘Nee nee hoor, de pseudo wetenschap. Wij willen graag subsidie houden zie je.’
Licht applaus klinkt, veel meer gefluit.
‘Natuurlijk, wie is in deze chaotische tijd niet bang om zijn baan te verliezen? Akkoord. Spannend. Hier komen de drie personen waarvan er dus twee nep zijn.’

Tijdens het hoorngeschal komen drie mannen van middelbare leeftijd achter elkaar uit de hoge poort. Ze zijn precies hetzelfde gekleed en dragen hetzelfde masker dat een grijnzend gezicht heeft. De spelleider leest voor: Ik ben verreweg de rijkste man van de wereld en op termijn van de hele kosmos. Multi culti noemt een vriend mij schertsend. Ik schep er een genoegen in te verkopen, geld uit te geven om mensen gezond te maken en tegelijkertijd mijzelf rijker. Een win – win situatie zeg maar. Dat doe ik door manipuleren, uitkopen, chanteren, intimideren, fantaseren en iedereen voor de gek houden. Dat kan als je zo rijk bent als ik. Met beide handen wijst de presentator naar het drietal en voegt eraan toe: Ondertekend, BeeGee.
Daarna zeggen de drie heren een voor een voor een:
‘Mijn naam is BeeGee.’
Ze nemen plaats achter de tafel met nummers.
‘Wie is de ware BeeGee? Ons spannende spel gaat NU beginnen.’
Hoorngeschal, gevolgd door fanfaremuziek.

Truus:
‘Waar woont u, nummer 3?’
‘Op allerlei locaties. Daar waar ik een huis heb.’
‘Dat zegt een maffiabaas ook, nummer 2!’
‘Zoiets hoeft u mij niet te vertellen.’ Henk:
‘Hoe verdient u toch al dat geld, nummer 1, toch niet alleen door de computer industrie?’ ‘Nee, medicijnen zijn het meest lucratief. En verder….ach ik verwijs u door naar de cloud.’
Willy:
‘Hoe krijgt u het toch voor elkaar waar veel mensen in de wereld van dromen, nummer 2?’
‘Ik ben een gewone jongen gebleven. Beetje geluk gehad. Nou ja, dat kun je natuurlijk afdwingen of afkopen’, hij lacht, ‘met geld is natuurlijk veel mogelijk.’
Henk:
‘Slikt u medicijnen, nummer 3?’
‘Ik kijk wel uit!’
Truus:
‘Laat u zich vaccineren, nummer 2?’
‘Natuurlijk niet. Ik ben allergisch voor alles wat mijn lichaam ingaat ziet u. Ook geen zin om chronisch ziek te worden of iets van dien aard. Dat is allemaal voor de massa…….’
Henk:
‘…of het vee, of het klapvee, hoe je de mensen maar wilt noemen. Ik vraag me af waar dat zogenaamde filantropische gedrag toch vandaan komt? Bent u een dromer, een fantast, een idealist nummer 1?’
‘Ik begrijp al die vragen niet. Ik ben een eenvoudig mens, net als….nou ja…misschien een beetje gek. Hoewel. Vaardigheden.. ja, die horen bij mij.’
Truus:
‘Vindt u niet dat u te rijk bent? U bezit inmiddels het meeste land in de VS, nog los van al dat geld nummer 2?’
‘Genoeg is nooit genoeg. Uitdagingen horen bij het leven. Dat houd je gezond. Sommige mensen vinden mij pervers. Natuurlijk! Omdat ze jaloers zijn.’
Willy:
‘Wat doet macht met u, nummer 3?’
‘Daar denk ik nooit over na. Als je dat hebt zoals ik, slaap je altijd in de wolken, met droge of natte dromen.’
Truus:
‘Wat zegt u als iemand u corrupt vindt, nummer 1?’
‘Iedereen is van alles als het zo uitkomt. U ook. Denk maar eens aan de laatste keer dat u een leugentje om bestwil deed. En ja, al jong leerde ik aan een sterfbed hoe je daarmee geld kan verdienen.’
Henk:
‘Er wordt wel gezegd dat u een filantropische kijk op de wereld heeft, maar is het niet beter om geld te geven aan schoon drinkwater in Afrika dan te vaccineren nummer 2?’
‘Ja, het is maar hoe je het bekijkt’, hij lacht, ‘begrijp mij goed ik ben een tovenaar, dus niet een leerling zoals in uw land een zekere Ab Easterhouse’, waarna hij een knipoog geeft.
Willy:
‘Krijgt u opdrachten van onzichtbare figuren achter de schermen, nummer 3?’
‘Ook. Wij maken de wereld A I, volledig digitaal. Mijn droom. Dat betekent eerst een grote schoonmaak. Afbraak is het voorwerk. Dat levert intussen veel op. Daarna mag ik aan een van de touwtjes trekken. Als iemand dat ziekelijk wil noemen. No problem.’
‘Hoe gaat die afbraak precies, nummer 2?’ ‘Bij de massa het kaf van het koren scheiden. Survival van de sterken, dat wordt het. Zoals u weet zijn er te veel mensen op deze aarde. Reduceren is een vanzelfsprekend onderdeel daarvan. Van mijn hobby, zeg maar.’ Truus:
‘Is uw opdracht om uiteindelijk over de hele wereld te kunnen regeren, nummer 1? Is dat stiekem ook uw doel?’
‘Kunnen? Nee, we doen dat al. Tot in de verste uithoek. Dat heeft jaren van opbouw gekost. Maar alle netwerken zijn zo goed als voltooid. De touwtjes liggen klaar.’
Willy: ‘Hoe vertelt u precies uw leugens aan het volk, nummer 2?’
‘Dat gaat vanzelf. Hoe vaker je een leugen vertelt hoe sneller die voor waarheid wordt aangenomen. Ik repeteer trouwens met mijn vrouw als publiek. We hebben dan veel voorpret.’
Truus: ‘Zong u ooit in de groep Beegees, nummer 1?
‘Nee. Maar ik zing wel. Vooral wanneer ik zie dat de droom snel naderbij komt.’
Willy: ‘U lijkt geen hart te hebben voor mensen. Alsof u zelf al een mallotige robot bent. Heeft u soms een chip ingeplant op de plaats van uw hart nummer 2?’
‘Ik mag u wel. U heeft humor. Techniek maakt inderdaad straks alles mogelijk’, met zijn handen beweegt hij alsof daar touwtjes aan zitten, ‘speelgoed, het leukste dat er bestaat. Als kind keek ik graag naar een voorstelling in een poppenkast. U ook?’

Het dreunend geluid van een gigantische gong vult de ruimte.
’De tijd is om. Stemmen! Het publiek kan dat via de telefoon. Vanaf NU!’
Een kakofonie van allerlei geluiden en instrumenten vult geruime tijd het theater. Lichtflitsen zijn niet van de lucht.

‘Ah, ik zie op mijn scherm dat de stemmen van de jury verdeeld zijn. Verrassend. Alle drie een andere keuze. Een soort gelijkspel. Ik ben benieuwd naar de motivatie. Vertel.’
‘Voor mij nummer 2. Vanaf het begin voelde ik dat. Er zit iets in hem wat niet klopt. Dat moet hem zijn, 2′, aldus Truus.
‘De antwoorden van nummer 3 vond ik heel geloofwaardig. Hij sprak ze ook krachtig uit’, zegt Henk.
‘Nummer 1 had net dat ietsje meer geloofwaardigheid voor mij door zijn wilde armbewegingen. Hij keek mij ook veel aan’, besluit Willy.
‘Dan is het moment daar. Het publiek heeft intussen via de telefoons gestemd. De winnaars krijgen een gratis test naar keuze met een doos medicamenten van de BeeGee Foundation. Wil dan nu de echte BeeGee zich bekend maken?’ Oorverdovend tromgeroffel klinkt. Daarna wordt het stil en hoort iedereen plotseling de telefoon van de spelleider. Hij luistert. Knikt.

Langzaam opent hij zijn mond. Zijn stem klinkt als een geprogrammeerde robot. ‘De waarheid kan niet openbaar worden gemaakt. Dit in verband met geldstromen die in dezelfde richting moeten blijven lopen. Virtueel staatsgeheim.’

Het is doodstil geworden in het gigantische theater. Iedereen ziet hoe alle drie de BeeGees langzaam doorzichtig worden, ze lossen op als personages die zijn afgeschoten in een game. Hetzelfde gebeurt met de tralies en de leeuwen met hun uitstervend gebrul op de achtergrond. Daarna lichten onder fris hoorngeschal de pilaar-spuiten op. Ze kantelen naar het publiek en blijven schuin naar boven gericht staan. Uit de naalden wordt vloeistof gespoten: als nevel daalt dit langzaam en vult de ruimte.

Intussen bedankt de presentator alle aanwezigen en sluit af met de woorden:
‘Het ga u allen goed in genetisch samenzijn, namens BeeGee.’
Uit de naalden schiet plotseling kleurrijk vuurwerk dat door de inmiddels laaghangende nevel de lucht een feestelijk karakter geeft. ‘Oohs en aahs’, klinken uit het publiek. Fanfare vult langdurig de arena.

Joop Brussee

30 juli 2020

***

uit: open

OVERZICHT