wat normaal is
In het land van zeven.
Lege straten, stille wegen.
Sprak de koning:
‘Wat normaal is, is normaal.’
Daarna moest hij hevig hoesten.
Dacht: het zal mijn reet wel roesten.
In het land van zeven.
Dagelijks, de mensen beefden.
Sprak de koning:
‘Wat normaal is, is normaal.’
Daarna opnieuw, zo hevig hoesten.
Dacht: tja, mijn reet zal wel weer roesten.
In het land van zeven.
Moest iedereen zijn vrijheid geven.
Sprak de koning:
‘Wat normaal is, is normaal.’
Daarna moest hij gelukkig hoesten.
Dacht: ach, ach mijn reet zal roesten.
In het land van zeven.
Wie wilde daar nog leven?
Sprak de koning:
‘Wat normaal is, is normaal.’
Daarna moest hij wel heel hard hoesten.
Dacht: nu zal mijn reet echt roesten.
In het land van zeven.
Drinken regenten, knikken tevreden.
Spreekt de koning:
‘Wat normaal is, is normaal.’
Hij tekent en moet plots hoesten.
En de knikkers? Lachen, proesten.
Joop Brussee
maart 2021
[info] [HOME] [SPOT] [GEDICHTEN] [OMZIEN] [auteur]
