Het politiebureau in de Warmoestraat stond op een dag flink in de schijnwerpers. Corruptie bleek daar schering en inslag. Op de redactie van het tv programma Hoe bestaat het werd niet alleen gesproken over de selectie van inzendingen van kijkers maar ook over mogelijke leuke filmgrappen als tussendoortjes. De eindredacteur had naar aanleiding van de problemen bij dat politiebureau een idee. Alle aanwezigen zagen dat direct zitten. Besloten werd een korte film te maken.
Thuis keek ik altijd wanneer het programma werd uitgezonden. Kritisch naar mijn eigen optreden en stof zoekend voor de evaluatie later op de redactie. Toen de afkondiging over het scherm rolde was ik stomverbaasd. De slapstick van de overval op een oud vrouwtje en het gedrag van een boef met een agent zat niet in de uitzending! Wat kon daarvan de reden zijn? De omroeper kwam in beeld en zei: ‘Nu volgt een extra politiebericht.’
Direct daarna volgde de film. Ons presentatieteam speelde daarin 3 rollen. Over het eerste beeld van een Amsterdams monumenten gevel verscheen in grote letters 19TOEN. Ati Dijckmeester, verkleed als een oud vrouwtje sjokte over straat. Hans Emmerink, uitgedost als een klassieke boef met een nylon kous over zijn hoofd dook ineens op, griste de mand uit haar handen en ging ermee vandoor. De oude vrouw riep om hulp: ‘Help politie!’
Daarop verscheen ik verkleed in politieuniform en rende op aanwijzing van het vrouwtje met een vuist omhoog achter de boef aan. Het beeld ging vervolgens kort op zwart. Dezelfde gevel kwam weer in beeld en met grote letters was 19NU te lezen. Opnieuw kwam de oude vrouw aanlopen, de boef greep haar mand. Maar nu verscheen de agent ook. De vrouw schrok en riep: ‘Help politie!’ Ze ging er meteen vandoor. Agent en boef verdeelden de buit uit de mand.
Verbijsterd bleef ik naar het scherm staren. Dat moest het werk zijn van de eindredacteur in de eindmontage. Direct rinkelde de telefoon. Het leek me beter voorlopig niet op te nemen. Waar ik bang voor was, gebeurde. Zelfs veel heftiger. Het regende telexberichten van de politie vanuit alle hoeken en gaten van het land. Schande werd er gesproken.
Later op de redactie gaf de eindredacteur toe dat het niet slim was geweest de film buiten het kader van het programma te zetten. Het was ook nog eens verkiezingstijd en Wiegel van de VVD stelde over dit voorval in de kamer vragen aan de Partij van de Arbeid. De directeur van de Vara televisie knielde in het stof: hij maakte op het scherm zijn verontschuldiging.
Jaren later woonde ik zelf in een monument achter een Amsterdamse gevel, niet ver van datzelfde bureau Warmoestraat. De straat was opgebroken vanwege vernieuwing van de riolering. Dus veel ongemak met gaten, zand en planken. Op een zonnige zondagmorgen deed ik een boodschap in de buurt. Bij terugkomst schrok ik: de grote ruit vaan de voorkant was kapot, leek ingegooid. Een plank bedekte gedeeltelijk het gat in de ruit. Regelmatig kwam het voor dat in de buurt werd ingebroken op klaarlichte dag. Toen ik de huisdeur opende zag ik een dichtgevouwen papier op de grond liggen.
‘Vandaag, zondag (…….. )ben ik, agent (……….)personeelsnummer (……… )van het bureau Warmoestraat door uw ruit gevallen. (….) De schade zou volledig vergoed worden stond er nog. Verbijsterd las ik de tekst een paar keer over en belde direct het nummer van het bureau om verzekerd te zijn dat het geen grap was. Maar alles klopte. En de rekening werd later keurig betaald. Dossier gesloten.
Joop Brussee
25 mei 2022
hobbels
openvuist.com 