We hadden bij mij thuis afgesproken. Alle acteurs voor de gedeeltelijk gedramatiseerde serie De buren zeggen voor de RVU. Vier afleveringen over vooroordelen. De scenes vonden grotendeels in een sigaretten winkel plaats als roddelcentrum van een wijk. Voor de verkoopster die meer dan goed kon babbelen was Hettie Blok ingehuurd. Voor een van de klanten had ik Dick Swidde gevraagd. Beiden waren succesvolle acteurs in de tv serie Ja Zuster Nee Zuster. Na vele jaren weer samen spelen zou zeker voor de nodige publiciteit zorgen volgens scenario schrijver Paul Haenen.
Hettie had ik jaren daarvoor leren kennen tijdens uitzendingen van Hoe bestaat het met daarin een seizoen lang cabareteske optredens. Het was me toen opgevallen dat zij tijdens repetities vanaf de vloer onze regisseur precies vertelde hoe zij in beeld moest worden gebracht. Met welke camera en vanuit welke hoek extra licht van de vloer nodig was. Dat kostte vooral veel tijd. De hele ploeg werd gedwongen naar haar luisteren. Iedereen moest wachten tot zij tevreden was na het zien van zichzelf op een monitor. Ik was dus gewaarschuwd. Hoe zou de hereniging met Dick verlopen? Hij weigerde in eerste instantie maar na enig aandringen van mijn kant ging hij uiteindelijk toch akkoord.
Hetty probeerde mij over te halen de repetities bij haar thuis te houden omdat het huis volgens haar centraal gelegen was voor iedereen en parkeren geen probleem. Direct wees ik dat af. Ik vermoedde dat dit een eerste poging was de regie van mij over te nemen. Ook dacht ik aan de extra waarschuwing van een collega. Het verhaal deed de ronde dat zij tijdens een opname van Ja zuster nee zuster zelfs vanaf de studiovloer de regisseur voorschreef hoe zij in beeld moest komen, ongeveer wat ik zelf had meegemaakt. De regisseur van toen stond zwijgend op, verliet de regiekamer, daalde af naar de studiovloer, en liep recht op haar af. Hij gaf haar een flinke draai om de oren en zei daarna: ‘Zo. Nu gaan we verder.’ Het bleek een heel effectieve actie.
Niet lang nadat de lezing bij mij thuis van start was gegaan en Hettie als hoofdpersoon met een centrale rol herhaaldelijk uitleg vroeg, nu en dan hinderlijk alleen aandacht vroeg en ongevraagde voorstellen probeerde te doen maakte Dick een handbeweging in mijn richting. Hij stond op en dwong mij met een hoofdknik de gang op. Samen in de hal siste hij bevend: ‘Dit gaat niet. Ik stop ermee.’ Dat was schrikken. Juist met hem had ik geen problemen verwacht. ‘Dick, je gaat toch niet zeggen dat je niet meer wilt meedoen?’ ‘Dat zeg ik wel. En ik kom daar niet op terug.’ ‘Maar…’ ‘Nee!! Ik word STAPELGEK van dat mens.’ Ik begreep dat moeite doen om hem alsnog over te halen geen zin had. Zijn besluit stond vast. Jammer. Het had zo leuk kunnen zijn.
Joop Brussee
25 mei 2022
hobbels
openvuist.com 